همیشه یک ایده آل داریم ، یک واقعیت . ایده آل این هست که رئیس جمهور موسوی از خمینی دفاع نکنه یا لااقل حرف نزنه، 100% دخالت مذهب در سیاست را محکوم کنه و قتلهای 67 را محکوم کنه . البته فردای اون روز هم تو میدون انقلاب خودش و خانمش را اعدام کنن بره پی کارش.
واقعیت اینه که این جنبش به راهبر و راهنمایی مثل موسوی احتیاج داره ، موسوی در دهان شیر باید هزار مسئله را رعایت کنه و طبیعیه . تندروی همیشه باعث انشقاق و تکه تکه شدن جنبشهای نوپا شده. جنبش سبز نیاز به آگاهی دادن به عامه مردمی که دسترسی اونها نزدیک به 30 سال فقط رادیو تلویزیون جمهوری اسلامی بوده، داره .این مردم هیپنوتیزم شدن و در آوردن اونها از خواب زمستانی کار میبره و باید با دقت انجام بشه.
موسوی خیلی زیاد پیش رفته نسبت به خرداد سال پیش . اصلا لحن بیانه هاش عوض شده . میشه این پیشرفت را که یک واقعیت هست دید و بهش ارج گذاشت و تشویقش کرد که ادامه پیدا کنه.
همیشه یک عده پیدا میشن که میخوان ایده آلهای خودشون را در موسوی پیدا کنن و چون پیدا نمی کنند با تمام قوا میخوان ثابت کنن که موسوی راهبر و راهنمای مناسبی برای این جنبش نیست . آقایون ، خانمها ، اگر بخواهیم یک راهبر ایده آل و مورد پسند مردم داخل ایران برای رسیدن به دمکراسی پیدا کنیم شاید باید 1000 سال صبر کنیم! موسوی ایده آل نیست ولی با این پیشرفتی که داره، و دفاع سرسختانه اش از مردم در دهان شیر و داخل کشور و محبوبیت فوق العاده ای که پیدا شده براش ، بدون تردید بهترین گزینه موجود است.
