فردا چه خواهد شد؟
من یک پیشگو نیستم پس نمیدانم تو چه راهی را برمیگزینی. اما فقط با چند مقایسه ساده می‌توانم بگویم که فردا چه خواهد شد اگر تو راه عافیت‌طلبی را انتخاب کنی یا راه مبارزه را.
عافیت طلبی همیشه بد نیست. دوست عافیت طلبی میگفت که اوضاع اینقدر‌ها هم بد نیست و نباید خطر کرد برای تغییر شرایطی که آنقدر‌ها هم بد نیست. این دوست نمیدانست که در این لحظه عافیت سرابی بیش نیست و دروغ‌گویان تابلو‌ها را جا‌به‌جا کرده‌اند و راه عافیت به عافیت نمیرسد.
عافیت‌طلبی مساویست با منفعل بودن یا به عبارتی عدم تحرک. و عدم تحرک در شرایطی که متجاوزین، دزد‌ها و آدم کش‌ها به حریم تو تجاوز میکنند مساویست با موافقت با آنچه بر تو می کنند. در ایران. سالها این حرامیان کمین کرده بودند و منتظر یک فرصت و نقشه که بر حریم ما بتازند که با تقلب پنهان در انتخابات 84 کمی بر اوضاع مسلط شدند. و با تقلب آشکار ۸۸ سعی کردند این تسلط را به نهایت برسانند که با مقاومت شجاعانه تهران مواجه شدند. امروز این حرامیان به جان و مال و ناموس ما مسلطند اما هنوز بر روح بزرگ ملت ما چیره نشده اند. وای بر روزی که روح ما را بکشند و آن وقت!
دوستم گفت آن وقت چه میشود؟
آن وقت چه میشود؟! مگر نمیدانی که در دنیا هر جا و هر زمان که حرامیان به جان و مال و روح مردم سرزمینی مسلط شده‌اند چه شده؟! سالها سیاهی، قحطی، تجاوز، آدم کشی...اینها داستان نیستند و از ما چنان دور هم نیستند ...به همین همسایگان خود نگاه کن:
۱- عراق در زمان صدام به جایی رسید که زندانها و سیاه‌چالها پر بودند و آدم‌ها را در چرخ گوشت میریختند! آیا فکر کردی که این وحشیگری از کسانی-که در زندانها تجاوز جنسی میکنند بعید است؟ به خدا قسم که اینها زمانی-که تسلط خود را ۱۰۰% بیابند همین خواهند کرد که صدام کرد و آن روز تو مسئولی که راه عافیت برگزیدی.
۲- افغانستان در زمان حکومت طالبان چیزی نبود جز نکبت مطلق..آنها حتی بر مرده ای که ریش کوتاه داشت تازیانه می زدند! فراموش نکن که افغان‌ها تا همین ۱۰۰ سال پیش جزئی از ایران بودند و هم‌زبان ما ...طالبان در افغانستان کم جنایت کرد؟ آیا تفاوت بنیادین بین این حرامیان حاکم بر ایران و طالبان میبینی؟
باز هم بگویم؟ از رمانی، از کره شمالی، از آرژاتتین، از اسپانیا، از روسیه؟...کمی تاریخ بخوان، مقایسه کن، تصور کن!
بدان که این سرنوشت‌های تلخ بر تو و نزدیکان تو و بر کشور تو گذر خواهد کرد اگر امروز راه عافیت برگزینی چون این است نتیجه مسلم هم‌آغوشی ظلم سیاه و عافیت‌طلبی!
هم‌وطنم بیا تا روح سبز هنوز جاریست با یکدیگر راه مبارزه با ظلم و سیاهی را بر گزینیم که اگر متحد شویم هیچ سدی یارای بستن و کشتن ما را نیست. و اگر کشته شویم همانا مرگ بسی گواراتر از زیستن در سیاهی و ظلم مطلق است.
یا مرگ یا آزادی
